Dit artikel analyseert de gewenste ontwikkeling van premieovereenkomsten in de tweede en derde pijler en de valkuilen die zich daarbij kunnen voordoen. Goed vormgegeven premieovereenkomsten kunnen een aantrekkelijke pensioenoplossing bieden. Veel van de tekortkomingen van eerste generatie premieovereenkomsten (waaronder te hoge kosten, ongewenste keuzes voor inleg en beleggingsmix, het denken in kapitaal in plaats van in inkomen ten behoeve van risicomanagement) zijn inmiddels geadresseerd. Zo kunnen de keuzemogelijkheden gestuurd worden door adequate defaults en wordt het beleggingsbeleid collectief ingericht.