We bespreken de gevolgen van de Solvency II-regelgeving die in 2016 in werking is getreden voor verzekeraars. We zetten de grote verschillen uiteen tussen deze regelgeving en de Swiss Solvency Test en Basel-regelgeving. In het bijzonder onderzoeken we de fundamentele verschillen in de te bepalen kapitaaleisen. De Swiss Solvency Test en Basel III gebruiken hiervoor de risicomaat Expected Shortfall, terwijl Solvency II een Value-at-Risk gebruikt. We laten zien dat de verschillen voor een representatieve levensverzekeraar niet substantieel zijn als de risicomaat zou worden aangepast, mits de juiste parameter gekozen wordt. We focussen ons hierbij op aandelenrisico, renterisico en langlevenrisico.