Klimaatverandering en langetermijnportfolio-keuze: een combinatie van theorie en empirisch onderzoek
“Klimaatverandering zal de waarde van elk afzonderlijk financieel asset beïnvloeden”, zoals gouverneur Mark Carney van de Bank of England betoogde tijdens het Bloomberg Global Business Forum in 2019. “En de vraag is: is de financiële sector er klaar voor?” De Nederlandsche Bank erkent ook dat financiële instellingen blootstaan aan klimaatrisico’s en moedigt pensioenfondsen aan om de risico’s met betrekking tot milieu, maatschappij en bestuur (ESG) te kwantificeren en hun beleid voor duurzaam beleggen te verfijnen (DNB (2018, 2019)) . Nederlandse pensioenfondsen richten zich in toenemende mate op duurzame beleggingsstrategieën (bijvoorbeeld APG (2018) en PGGM (2018)), niet alleen om een positieve impact te hebben op de samenleving, maar ook omdat ze zich ervan bewust zijn dat omgevingsfactoren grote beleggingsrisico’s kunnen opleveren. Ondanks hun inspanningen, worstelen institutionele beleggers echter nog steeds om de potentiële impact van klimaatverandering op de waarde van hun portefeuille volledig te begrijpen en zoeken ze naar betere benaderingen om deze risico’s te kwantificeren (zie bijvoorbeeld onderzoeken van KPMG (2019) en Krueger, Sautner , en Starks (2019)). In zijn brief aan CEO’s uit 2020 schrijft Larry Fink zelfs dat “klimaatverandering bijna altijd het belangrijkste probleem is dat klanten over de hele wereld met BlackRock ter sprake brengen.” Een belangrijk obstakel bij het meten van klimaatrisico’s is het langetermijnkarakter van klimaatverandering, waardoor onzekerheid ontstaat over de langetermijneffecten ervan op activaprijzen en -risico’s. Professor Robert Stambaugh benadrukt deze onzekerheid in een artikel in de New York Times (2009) door op te merken dat wanneer we “de horizon uitbreiden naar de komende decennia, de mogelijke effecten van de opwarming van de aarde variëren van verwaarloosbaar tot catastrofaal”. Omdat pensioenfondsen een langetermijn beleggingshorizon hebben, moeten zij zich in het bijzonder zorgen maken over deze langetermijneffecten. Bestaand werk toont aan dat klimaatverandering rampen veroorzaakt die de economie en de financiële markten schaden (bijvoorbeeld Botzen (2018) en Colacito, Hoffmann en Phan (2019)). De frequentie en impact van eerdere rampen zijn echter mogelijk niet erg informatief voor toekomstige gebeurtenissen in een scenario van langdurige klimaatverandering. Als gevolg hiervan kunnen historische gegevens de door klimaatverandering veroorzaakte langetermijnrisico’s onderschatten.
Het doel van ons onderzoeksproject is om deze problemen aan te pakken met behulp van een nieuwe Bayesiaanse benadering die historische gegevens over de impact van klimaatverandering op langetermijnrendementen op activa en risico’s aanvult met eerdere informatie die is afgeleid van de economische theorie. In het bijzonder wekken we eerdere overtuigingen op uit het langetermijnrisicomodel van Bansal, Kiku en Ochoa (2019), waarin stijgende temperaturen de activaprijzen beïnvloeden door de kans op toekomstige klimaatrampen te vergroten. Door een structuur op te leggen over de relatie tussen temperatuurverandering en activarendement, geeft het model informatie over de financiële impact van klimaatverandering. Onze aanpak neemt deze aanvullende informatie vooraf op bij het modelleren van de dynamiek van activarendement om nauwkeurigere schattingen van klimaatrisico’s op lange termijn te verkrijgen dan bestaande methoden die uitsluitend op historische gegevens zijn gebaseerd.
In een notendop, we schatten een Vector Autoregression (VAR)-model om de lange-horizondynamiek van activarisico’s en -rendementen te analyseren, zoals gebruikelijk is in de literatuur over strategische allocatie van activa (bijv. Pastor en Stambaugh (2012)). Om het klimaatrisico vast te leggen, vullen we het model aan met verschillende rendementsvoorspellers met betrekking tot klimaatverandering, zoals temperatuurverandering en koolstofemissies. We leiden eerdere opvattingen over de VAR-parameters af van het temperatuur lange-termijn risicomodel. Onze analyse richt zich in eerste instantie op aandelenmarkten in Nederland en in de Verenigde Staten, inclusief zowel de geaggregeerde marktindexen als de groene en bruine aandelenportefeuilles. Deze portefeuilles zijn samengesteld op basis van waarneembare milieukenmerken zoals het watergebruik en de CO2-uitstoot van een bedrijf en de uitsplitsing van de inkomsten uit groene en bruine activiteiten. Onze flexibele Bayesiaanse aanpak kan gemakkelijk worden uitgebreid naar andere landen en andere activaklassen.
Onderzoeksvragen:
Wat is de impact van klimaatverandering op de optimale portefeuillekeuze van langetermijnbeleggers zoals pensioenfondsen?
Hoe verhouden portefeuilles die zijn gevormd met behulp van bestaande methoden, zoals screeningbedrijven op basis van hun ecologische voetafdruk, zich tot het optimale portfolio dat is samengesteld met onze nieuwe aanpak?
Lees hier het paper.
