Vormgeving van opbouw- en uitkeringsfase in pensioenproducten
Op donderdag 8 juni zal er een werkgroepbijeenkomst worden georganiseerd bij Achmea in Tilburg over bovengenoemd onderwerp. Meer informatie over het programma en de papers is hierna te vinden. Dagvoorzitter is Bas Werker.
Keuzevrijheden in de uitkeringsfase: hoe worden deze gebruikt in andere landen?
Marcel Lever (CPB) en Eduard Ponds (APG)
Samenvatting:
Veel landen bieden deelnemers aan pensioenregelingen meer keuzevrijheid in de uitkeringsfase dan Nederland. Dit onderzoek gaat na welke keuzemogelijkheden deelnemers in andere landen hebben, of deelnemers in andere landen gebruik maken van hun keuzevrijheid, waaraan zij hun geld besteden en of het gedrag anders is in landen zonder een annuïteitverplichting zoals die in Nederland geldt. Het onderzoek vergelijkt de situatie in Nederland met die in Australië, Chili, Verenigd Koninkrijk en Denemarken of Zweden.
De voordelen van individualisering in life-cycle beleggen
Frank de Jong (TIU), Ingmar Minderhoud (NN) en Greta Olear (TIU)
Samenvatting:
In dit industry paper beschouwen we de mogelijkheden voor geindividualiseerde life-cycle beleggingen in DC pensioenregelingen. We bestuderen life-cycle beleggingsmixen die afhangen van leeftijd, inkomen, en het eigen huisbezit. Geindividualiseerde beleggingen geven een hogere welvaart en kleinere risico’s dan standaard oplossingen, met name voor individuen die in een risicovolle sector werken, of die een heel andere risicohouding hebben dan de gemiddelde werknemer.
Welke vaste dalingen en welk beleggingsbeleid passen bij gewenste uitkeringsprofielen in verbeterde premieregelingen?
Theo Nijman, Johan Bonekamp, Lans Bovenberg en Bas Werker (TIU)
Samenvatting:
De Wet Verbeterde Premieregelingen biedt ruimte om beleggingsrisico te nemen in de uitkeringsfase en om bij een gegeven pensioenkapitaal een hogere eerste uitkering te kiezen indien beleggingsrisico wordt genomen. De uitkering en het verwacht uitkeringspatroon worden bepaald door een zogenaamde ‘vaste daling’. In dit paper geven we aan hoe het beleggingsbeleid en de vaste daling gekozen kunnen worden (zowel in het geval van individuele toedeling als indien gebruik gemaakt wordt van een collectief toedelingsmechanisme) om een, in verwachting, nominaal stabiele uitkering te realiseren waarbij het risico in de jaarlijkse verandering van de uitkering constant blijft. Ook geven we aan hoe de regelgeving betreffende de maximaal te hanteren vaste daling in lagere regelgeving kan worden geïmplementeerd zodat een gelijk speelveld ontstaat tussen verbeterde premieregelingen met individuele en collectieve toedeling.
